Ο πατρικός μου παππούς Χρήστος ήταν ένας προοδευτικός άνθρωπος με περιπετειώδη ιστορία, κρίνοντας από τις ιστορίες των πράξεων και των επιτευγμάτων του. Δυστυχώς δεν τον γνώρισα γιατί πέθανε πριν γεννηθώ. Αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες όπως αναλφαβητισμό, φτώχεια, και τον θάνατο της πρώτης του γυναίκας, αφήνοντάς τον να φροντίσει τα τέσσερα παιδιά τους. Από το δεύτερο γάμο με τη Χριστίνα από το Κυνηγού απέκτησαν άλλα τρία παιδιά, τον Φώτιο, την Ιωάννα και τον πατέρα μου Παναγιώτη. Η Χριστίνα είχε μια μικρή κόρη την Ελευθερία από προηγούμενο γάμο και όταν μεγάλωσε παντρεύτηκε τον Παναγιώτη (Παναή) από τα Τσωναίκα και είχαν 5 παιδιά την Κατερίνα, Δημήτρη (Λιάβαρη), Κωστή, Νίκο και Χρήστο.
Τη περίοδο του 1900-1920 τη χώρα μάστιζε βαθιά οικονομική κρίση. Η φτώχεια, και η απελπισία, ανάγκασε περισσότερους από 400.000 Έλληνες, κυρίως άνδρες, να μεταναστεύσουν στην Αμερική. Παρότι στις 15-4-1912 είχε συγκρουστεί το επιβατικό υπερωκεάνιο Τιτανικός με παγόβουνο στον Ατλαντικό και βυθίστηκε με 2.224 επιβάτες και πλήρωμα (περίπου 700 άτομα διαδόθηκαν), δεν δύστασαν έξι Τσωναίοι να μεταναστεύσουν τον ίδιο χρόνο.
Έφυγαν παρέα από το λιμάνι της Καλαμάτας στο ατμόπλοιο Θεμιστοκλής για την Νέα Υόρκη. Ήταν μαζί με το Γιώργο Μοσσό, οι Τσωναίοι Γεώργιος, Ζαχαρίας, Παναγιώτης, Αναστάσιος (Φιδάκος), Νικόλαος (Νικολάκης), και ο πατρικός μου παππούς Χρήστος (Λιακοχρήστος). Έφτασαν στη Νέα Υόρκη την 23 Αυγούστου, καταρρακωμένοι μετά από ένα εικοσαήμερο δύσκολο και επικίνδυνο ταξίδι του Ατλαντικού. Ανεπάγγελτοι και αγράμματοι, είχαν να αντιμετωπίσουν ένα άγνωστο κόσμο με περίεργα ήθη και έθιμα χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα. Ο Νικολάκης και ο παππούς μου ήταν φίλοι και κουμπάροι. Ο παππούς μου είχε βαφτίσει στη Νέα Υόρκη το γιο του Νικολάκη, Παναγιώτη (Πήτη).
Στην Αμερική εργαζόταν σκληρά και έστελνε χρήματα στην οικογένεια για να προικήσει τις κόρες του, αγόρασε γιδοπρόβατα και αγροτεμάχια όπως το Πετράκι. το οποίο έχω σήμερα, και έχτισε ένα διώροφο πέτρινο σπίτι στη Λούτσα. Κάθε λίγα χρόνια επέστρεφε στην Ελλάδα για να δει την οικογένειά του. Ο πατέρας μου είχε αναφέρει ότι είδε το πατέρα του για πρώτη φορά όταν ήταν περίπου 4 ετών διότι όταν γεννήθηκε το 1915, ο πατέρας του είχε ξανά φύγει για την Αμερική. Τέσσερα χρόνια αργότερα επέστρεψε μόνιμα στα Τσωναίκα περίπου το 1918 με 1919.
Έψαξα για πληροφορίες στο αρχείο της Λαχανάδας διότι τότε η Λαχανάδα και ο Γριζόκαμπος (Τσωναίκα) είχαν κοινό Δήμο. Βρήκα ότι γεννήθηκε το 1869 (ημερομηνία γέννησης δεν υπήρχε) και πέθανε στο πατρικό του σπίτι στα Τσωναίκα στις 5 το απόγευμα του Σαββάτου, 23 Ιανουαρίου 1937, σε ηλικία 67 ετών. Η αιτία του θανάτου ήταν βρογχοπνευμονία.
Christos P. Tsonis 